Die Geheime Grot van Kaaimans Tonnel, Wildernis

Mistige dag by die uitkyk (Foto: LMH)

Wanneer ek en my man oor die uikykpunt oor Wildernis strand kyk, is daar drie goed wat ek mal is oor om na te kyk. Eerstens die uitgestrekte, wye see wat lyk asof die massa water nooit tot einde kom, ver verby die horizon. Dit is vir my amazing om langs die see te staan en ek se, met die toon van ‘n skrywershart; “Kan jy glo ons staan nou op die rand van ‘n hele kontinent?” Het jy al so daaraan gedink, dat wanneer jou tone die lap van die branders voel, is jy die naaste wat jy ooit sal wees aan die buitelyn van ‘n kontinent?

Die Loerie graffiti onder die brug. (Foto: LMH)

Daar is by die see ook altyd ‘n rustigheid wat tevore kom, soos ‘n kalmte of dromersiel ervaring. Dit is seker omrede daardie rustigheid dat die tweede ding vir my so mooi is, iets eenvoudig… ‘n Helder graffiti loerie met die woorde RIV Ouma (Rus in Vrede Ouma) wat in 2016 deur ‘n anonieme kunstenaar onder die brug by die uitkyk geverf is. So mooi, en my hart voel altyd groot as ek vir dit staan en kyk en ek dink: “Rus sag, vreemde ouma van iemand wat ek nie ken, hier waar jy die beste view in die wereld kan he.”

Die derde wonderpunt wat ons onlangs eers ontdek het, was ek eers nie oor mal nie. Ek was inteendeel bang. En heeltemal uitgefreak. Maar nou dat ek meer kennis daaroor het en ek meer gerus voel sal ek enige tyd weer wil teruggaan. Dit is die geheime grot agter die Kaaimansbrugtonnel as jy vanaf Wildernis se kant kom.

Net om my bangbroek neigings te verduidelik, verbeel jou die volgende:

Ek en my man het rustig op die strand geloop en besluit ons wil op die treinspoor onder die uitkykpunt gaan loop, ons gewaar dit altyd van bo maar het nog nooit dit van nader bekyk. Dus het ons strandlangs en toe spoor langs al om die rant van die heuwel beweeg. Ons het die landslide gevind wat veroorsaak het dat die einste spoor nou nie meer deur treine benut kan word nie en nuuskierig oor geploeter. Aan die anderkant was ons verbaas dat die spoor van sement en yster verander het na hout en yster, asof ons onwetend deur ‘n timezone gegaan het. Giggels was vinnig op stop gesit met die kennisgewing wat waarsku: BEWARE HIGH MUGGING AREA. So nou ja, my avontuur gees het vinnig in bangbroek verander en moes my man vooruit eers loop en dinge uikyk.

Om die draaitjie kom ons toe by die tonnel. En ek dink, dis dit, hier gaan ons gemugg word en op die voorblad van een op ander hippie weekblad aangekondig word as vermis. Maar sluip sluip is ons deur die tonnel en daar was lig. Lig en tafels? Lig en stoele? Lig en skulp kandelabres wat vanuit ‘n grot se dak hang?! Nee wag… waar is ek nou…?

Foto vanaf Google

Wat ons voor ons gesien het was nie ‘n droom, of my verbeelding wat my bangheid probeer wegsteek nie. Daar aan die anderkant van die tonnel vind ons ‘n ou gebou met hout decks en tafels en stoele. Uitgevat met blomme en ranke, driftwood en skulpe. En op ‘n tafel sit ‘n ouerige man, met ;n bakkie pap en glimlag vriendelik en verwelkom ons in. 

Nou om nie soos ‘n hippocryt te klink nie, nou voel ek sleg oor my eerste gedagte oor die plek en die man, maar al wat deur my kop gegons het was wie is hy, wat doen hy hier, hoekom nooi hy ons in, waar gaan ons uitkom en hoe gaan ons uitkom?

Kom ek verduidelik eers die agterstorie oor die plekkie, voordat my eerste, verkeerde opinie, op enige leser afsmeer. Die grot wat ons ontdek het was eers net dit ‘n grot. Met ‘n klein kantoortjie/stasie waar die Kaaimans stasiemeester treine verby gewaai het met hul trek verby Wildernis. Later toe die Choo-Choo wat vanaf George gery het daar verby begin kom het, het Fancourt ‘n klein restaurant, Kaaimans Grotto, daar oopgemaak waar treinpasasiers kan afklim, op hout decks kan koffie drink en die wonders van die Kaaimansriviermond bekyk. Omstrewe 2006 het erosie van bogrond veroorsaak dat die spoor toegegooi is op sekere plekke en dus het die treinritte gestop. Met geen kliente het Kaaimans Grotto hul deur toegemaak en alles verwyder behalwe sommige strukture.

Clifford, die Kaaimans Grotto grotman (Foto vanaf Google)

Dit is toe ‘n jaar of wat later dat grotman, Clifford, soos ek deur ander blog en berigte geleer het, die grot ontdek het met hulp van God se roeping. Hy het die plek opgekikker, squatter regte gekry en selfs permissie van Fancourt gekry om “agter die perseel te kyk” tot en met die treinspoor opgeknap word.

Clifford het begin goedere versamel, skulpe, speelgoed, kuns selfs beddens, en huis nou haweloses, kampers en die brawe paartjie of twee. Met die inkoms by Grotto is ‘n mens oorweldig met die aantal goedere wat soos ‘n ou tannie se huis oral versamel is. Doilies, lappies en kombersies. Skulpe, beendere en hout. Popkoppe, juwele en krale. Slef gemaaklte windchimes wat vanuit die grot se dak hang. Kerse wat vreemde lig skep omdat daar geen elektriese toevoering na die grot is. DIt is baie overwhelming en net plain weird op die eerste aansig. 

Wanneer ‘n mens buite staan en na die grot kyk, sink alles in. Hoe vêr ons oor die treinspoor geloop het, hoe vêr sekere items gedra moes word om tot hier te kom. Hoeveel tyd en effort en duidelike liefde in hierdie grot ingesit is. Dat die grot nie na ;n grot verwys moet word nie maar ‘n huis. Clifford se huis. Waar hy tot 14 mense kan huisves en al wat hy vra is ‘n glimlag op aankoms en ‘n donasie op vertrek.

Foto vanaf Google

Die Kaaimans Grotto is werklik ‘n belewenis, ek self het nie met Clifford gepraat nie en ek hoop om weer te gaan en saam met om te gesels om die hoe en wat en waar van sy lewe te hoor. Ander het wel al met hom gesels en die beste blog/artikel wat ek gevind het is hier vir jul te lees:

http://www.givebackourfreedom.com/christian-caveman-finds-god-wilderness-south-africa/#

So volgende keer as jul avontuurlustig voel en braaf genoeg is, stap spoorlangs, neem ‘n donasie en geniet hierdie grotman se skatte en kuns. Dis werklik ‘n belewenis!

Laat die avonture begin...

LMH